Dag 36

Vrijdag 13 juni.

Gisteren kregen we het bericht dat herma's schoonzus stervende is. Vandaag reizen we versneld terug naar NL. Tot zover dus voorlopig ons blog. Bedankt voor het lezen en tot ziens.

Dag 35

Donderdag 12 juni.

Vandaag hebben we de dag op z'n Frans ingericht. Ontbijt, een beetje huishoudelijk werk, rust gedurende het middaguu en prond drie uur actief worden. We rpzijn op de fiets teruggegaan naar de plaats waar we met de camper het eiland opgekomen zijn. Het was natuurlijk een uitdaging om de brug met het vaste land over te fietsen. Aan de overkant was niet veel te beleven. Dus zijn we per kerende post teruggefietst en via de noordelijke dorpen, waaronder Flotte, teruggefietst naar de camping. In totaal 44 km. 

Dag 34

Woensdag 11 juni.

Het Île de Re is één groot vakantiepark. Vandaag hebben we het eiland gedeeltelijk per fiets verkend. Er zijn 11 dorpen met alle faciliteiten voor fietsers en andere vakantiegangers. Overal op het eiland zijn vrijliggende fietspaden en letterlijk op elke hoek is een groen richtingbordje geplaatst waar je als fietser heen kan. En druk dat het overal is...... De vergelijking met Drense fietsvierdaagse drong zich nadrukkelijk op. Op het kaartje van het eiland heb ik 38 campings geteld. Overal zijn vakantiehuisjes. Soms zie wel drie fietsverhuurbedrijven naast elkaar. Dat "verhuurfietsen", dat veel mensen doen heeft nadelen. Je herkent ze van verre en ze halen de gekste toeren uit. 

Eén van de mooiste maar zeer toeristische plaatsen is Saint Martin de Ré. Een schilderachtig havenstadje met een mooie oude omwalling en veel restaurants. Bij de meesten kan je lokale wijn drinken en oesters eten. De fransen eten jaarlijks zo'n 600.000 kg weg. Hier wordt er 60 tot 80.000 kg geteeld op oesterbanken in de vorm van bassins op het land langs de kustlijn.

Je ziet mensen van allerlei nationaliteiten, van alle leeftijden, in allerlei vormen en maten. En dus zie je ook allerlei soorten fietsen. Oudere echtparen op racefietsen, die 60 jaar geleden in de Tour de France werden gebruikt inclusief 60 jaar oude fietsbroeken en hoofddeksels, de hollandse toerfiets uiteraard, elektrische fietsen in een uitvoering waarvan je het bestaan niet zou kunnen vermoeden, vouwfietsen, elektrische vouwfietsen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lijkt hier soms een dierentuin van exotische fietssoorten. Onze buren op de camping hebben ook twee fraaie exemplaren, maar ook een compleet uitgeruste koelkast in de auto, een ladenkast, een geweldige tv-antenne en heel veel spullen rond hun caravan. Ik dacht even dat zij een garageverkoop gingen organiseren. We vermaken ons hier best, is het niet met fietsen, dan is het wel met gluren bij de buren.

Vandaag weer 30 graden en nauwelijks wolken, maar wel een lekker zeebriesje.

Dag 32 en 33

Maandag en dinsdag 9 en 10 juni

Tweede pinksterdag was een beetje een flopdag. De dag ervoor hadden we bij onze camping in de buurt een romantisch terrasje ontdekt bij het begin van een 8 km lange wandeling langs een riviertje. Het plan was dus om eerst lekker te eten en daarna uit te buiken met een wandeling. Dus wij op de fiets naar die brasserie. Maar wat ons dan weer overkomt: restaurant gesloten op maandag. 2e pinksterdag of niet, alles dicht, ook andere restaurants in de buurt. Uiteindelijk wel iets gevonden en ook wel lekker, maar niet zo romantisch. Herma had speciaal hiervoor haar mooie jurk aangetrokken die zij kocht voor de trouwerij van K&K. (Gisteren trouwens op de kop af twee jaar geleden) en ik een overhemd met lange broek.

De hitte was enorm, mede door het nuttigen van de rosé en dus eerst terug naar de camping om luchtige kleren aan te doen en daarna naar de wandeling langs de verkoelende beek. In de camper was het 35 graden. In de vooravond barstte het onweer los en had ik nog net voldoende tijd om de fietsen op de drager te zetten.

Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken in de richting van Larochette. Deze plaats ligt zxo ongeveer in het midden van de atlantische kust van Frankrijk, in het district Charente-Maritime. Via Larochette kan je over een brug het eiland Île de Re bereiken. Wat we dus gedaan hebben en een camping gezocht. De eerste camping was propvol. Ik had al zo'n vermoeden, want ik zag een ANWB-excelent bordje hangen. De tweede camping gaf meer succes. Een camping met ruime plaatsen aan de zuidkant van het eiland, met een eigen strand in de buurt van een dorp waar elke dag markt is. Het eiland is een fietsparadijs. Dat gaan we dus morgen maar eens testen.

Dag 31

Zondag 1e pinksterdag 7 juni.

Vandaag nog een dagje naar Bordeaux. De zondag is een vrije dag (tweede pinksterdag trouwens niet voor iedereen. Is hier niet zo gangbaar) en dan is het een stuk rustiger met het verkeer. Eerst hebben we een mooi gerestaureerd kasteel bekeken op ongeveer een kilometer van onze camping. Het is een voormalig hospitaal, kerk en gastenverblijf van de bedevaartgangers naar Santiago de Compostella. De route daar naar toe en de bijbehorende nederzettingen, kerken en kloosters zijn we al heel vaak tegengekomen.

In het pand bleek een galerie/museum te zijn met een tentoonstelling van hedendaagse kunstenaars uit  Bordeaux. Prachtig werk, maar fotograferen mocht niet, een website van kunstenaars was niet bekend en er waren geen flyers of visitekaartjes. 

In Bordeaux was het warm. 34 graden en weinig wind. Maar alles beter dan het troosteloze regenweer.

We hebben de lunch genoten op de Place Saint Pierre in een kleine brasserie direct naast de kerk.

Terwijl we zaten te eten, zag ik iets dat me zeer ontroerde. Een klein meisje van een jaar of drie fladderde wat over het plein met haar zomerjurk in haar handen op en neer bewegend als een vlinder. Uit de kerk kwam een jonge vrouw in een rolstoel die pogingen deed om over de kinderhoofdjes vooruit te komen. Dat lukte niet en ze liet het hoofd verdrietig hangen. Het meisje liep doelgericht op haar toe en sprak haar aan. Je kon zien dat de vrouw haar hoofd weer hief en breed lachtte. Daarna kwamen er nog twee vrouwen in een rolstoel naar buiten, waarvan één in een elektrische. Ook met deze vrouwen praatte ze honderd uit. Na een minuut of vijf werd het meisje door de jonge vrouw in de elektrische rolstoel op haar schoot gehesen en naar haar vader en moeder op het terras gereden. Bij het afscheid gaf de peuter de vrouw een zoen op beide wangen. De spontaniteit van het jonge kind emotioneerde me. Zonder zich daarvan bewust te zijn bracht ze iets teweeg bij de rolstoelers.

Morgen onze laatste dag in de omgeving van Bordeaux.

Dag 30

Zaterdag 6 juni.

Nog even terugkomend op de tocht naar en van Bordeaux.

Toen we via allerlei omwegen terugfietsten naar de camping raakten we in een buitenwijk verzeild met woningen en gebouwen van de universiteit van B. Het vreemde was dat er ook grote percelen met druiven waren, midden tussen de bebouwing. Het bleek chateau Haut Brion te zijn. Later heb ik nog even opgezocht wat voor slobberwijntjes daar gemaakt worden. 

De afgelopen nacht hebben we een flink onweer gehad. Toen we naar bed gingen was het nog 25 graden, maar vanmorgen lekker afgekoeld en scheen de zon weer. 

We kregen op mijn verzoek een fietstochtje van de eigenaresse. Een papiertje met vier plaatsnamen. Waaronder twee wijnhuizen. De plaats Leognac vonden we nog wel. Op de plaatselijke markt kersen van de streek gekocht. Daarna raakten we een beetje aan het dwalen.

 Maar met een Garmin Gps vind je de weg altijd wel weer terug. Na een km of 15 stonden we totaal onverwacht voor onze eindbestemming. Chateau Smith Haut Lafitte. We hadden het warm en waren hongerig en dorstig. Gelukkig stond er een bordje met "boutique geopend". Wij erheen, maar al snel bleek dat het onderdeel was van een hotel. In de boutique mochten we niet eten, omdat de keuken net gesloten was. Wel mochten we iets drinken in de tuin of in de bar. We kregen toch een hapjeskaart voorgeschoteld met kleine gerechtjes, die een beetje aan de prijs waren. (Zacht gezegd)

We hebben er maar wat van genomen en ook een glas witte wijn van het chateau. Een witte grand crus 2012 voor het schappelijke prijsje van €12 per glas. Wat de totaalrekening was verklap ik hier niet, wel dat het een restaurant met michelinster was en dat we een stuk lichter weer op de fiets sprongen.

Dag 29

Vrijdag 6 juni

Gisteren was het 30 graden. De komende dagen blijft het zo. We hebben gelezen dat in NL de reddingsbrigade waarschuwt voor koud pinksterweer. Is dat een grap?

Op de terugweg van Bordeaux naar Gradignan zijn we op de fiets een beetje verdwaald. Aangezien de plattegrond van B. niet ons hele fietsttraject toonde, reden we de verkeerde weg in vanuit een ander deel van de stad. Gelukkig had ik de Garmin gps aangezet, zodat we naar het startpunt van de tocht terug konden navigeren. Dat betekende wel een beetje omrijden. In totaal was de route zo'n 40 km.

En dus vanmorgen zadelpijn. En warm: 32 graden. Een mooie dag om de was te doen. Vanmiddag naar de supermarché en morgen weer naar B.

Dag 28

Donderdag 5 juni.

 Het weer is schitterend. Vanmorgen eerst vers brood gehaald bij de echte franse bakker in het dorp. Daarna op de fiets naar Bordeaux. Vanaf de camping naar het centrum 10 km met op veel plaatsen fietsstroken op de weg of gescheiden fietspaden. De gescheiden fietsstroken moet je wel delen met de tram, voetgangers, automobilisten die nog nooit van fietsen hebben gehoord en tegenliggers. Maar het werkt, alleen is het iets beter opletten dan op de drentse fietspaden. Prachtige stad. De tocht langs beide oevers van de Garonne, heen en terug dus, is een waar feest. 

Het is vandaag de eerste volledig zonnige dag van onze vakantie. Zon toen we opstonden en zon terwijl ik dit blog tik. 

Dus op de oever van de Garonne veel mensen die van de zon genieten. Op een plateau ter hoogte van het hart van het centrum spuit om de zoveel minuten uit honderden gaatjes een dikke waternevel om hoog. Een feest voor kinderen en - zoals we zagen - ook voor volwassenen.

Verderop waren jongeren in de weer met skateboarden, speciale skates met twee wieltjes, stepjes en BMX-fietsen op zo'n baan, "ramp", met halfpipes en rondingen, enz. 

We hebben ook kennis gemaakt met de plat du jour. Een goedkoop menuutje voor tussen de middag. Maar dan de iets duurdere variant: menu du midi. Een salade van gefrituurde geitenkaas, kipfilet of een ander vleesgerechtje, frieten, wijn en water, mandje brood en een créme de chocolat toe. En dat voor €13,50 inclusief een romantisch pleintje en de zon. 

Bij het toeristenburo hebben we  info over fietstochten gehaald en de wijnen van Bordeaux moeten we natuurlijk ook aan een inspectie onderwerpen. Voorlopig zijn we hier nog niet weg.

Dag 27

Woensdag 4 juni

Dikke regen vanmorgen. Ik bedacht me dat er nog geen dag is geweest zonder een regenbui, grijze bewolking of constante neerslag.

Vroeg op weg vandaag.Naar Bordeaux. Onderweg klaarde het op en nu schijnt er een lekker zonnetje en blijft het de komende dagen zonnig.

We hebben één van de twee campings gevonden, vanwaaruit Bordeaux per fiets te bereiken is. Deze camping, Beausoleil, in Gradignan ligt aan een fietspad op 9 km van het centrum. De stad is per fiets goed te bereiken en ook in de stad zijn er veel gescheiden fietspaden. 

Bordeaux is het centrum van het grootste wijnbouw gebied ter wereld. Met, naast de Bourgogne, de allerbeste wijnen ter wereld. Chateau Latour Rotschild is er zo één. De goedkopere wijnen doen het niet meer zo goed in west Europa. De opkomende Chinese markt is de redding van de sector hier. De duurdere wijnen zijn nog wel in trek, maar nauwelijks voor een gewone sterveling. In de touristengids las ik een advertentie voor drie soorten wijnproeverijen. De bedoeling is dat je dan een paar doosjes koopt. De eerste proeverij is gericht op de gewone chateaux met een AOC. (Gratis) De tweede proeverij biedt crus bourgois wijnen (€22) en de proeverij van de allerbeste wijnen kost €85 en dan mag je er drie proeven. (Volgens de regels krijg je een heel klein beetje in je glas, ruik en proef je en spug je het weer uit.) En dat voor €85.

Morgen naar de stad. Vanavond studeren in de reisgids om de mooiste plekken te selekteren.

Dag 26

Dinsdag 3 juni.

De wolken bedekken de bergen en slingeren er als grijze slangen omheen. De bergen in zal een vochtige toestand worden en daarom concentreren we ons vandaag op de vallei van de Ossau. De rivier waar het plaatsje Luvie Juzon aan ligt. Een tocht langs het water, een klein dorp met een middeleeuwse kerk tot een waterval en dan op de andere oever weer terug.  De terugweg was minder fraai. Het pad langs het water was vrijwel verdwenen en de randen waren hier en daar met prikkeldraad afgezet. Wel avontuurlijk. Bij de kerk in Luvie Juzon hebben we maar een pintje gepakt.

Dag 25

Maandag 2 juni.

Vanmorgen op tijd vertrokken voor een rit van slechts 200 km dwars door de valleien en heuvels van het gebied van San Sebastian richting Lourdes waar we nu zo'n 12 km vandaan zitten op een prachtige camping met gezicht op de bergen van de Pyreneen. Toch nog een rit van 4 uur. Naarmate de tocht vorderde verbeterde het weer en nu is het dan 25 graden met een zonnetje dat af en toe door de wolken breekt.

Morgen eens kijken wat hier te doen is.

Dag 24

Zondag 1juni.

Het wordt saai, maar het heeft de hele nacht geregend. Tegen de ochtend werd het droog, maar we zaten in een dichte mist van wolken. Gelukkig bleef het droog en zijn we voor in de middag van camping Iguelda met de bus naar Donestia San Sebastian gereden. 

Het is een prachtige stad aan een natuurlijke baai. De ingang van de baai wordt door twee bergen gevormd met in het midden een eilandje.

De oude stad bestaat uit smalle straatjes met om de tien meter een tapasbar. Het is zondag en zeer druk met mensen die de vrije dag willen vieren. 

Overal waar groepjes mensen voor een etalage stonden was een tapasbar. De etablisementen puilden uit en veel mensen stonden met een glas wijn en wat hapjes buiten. De tapas staat op een lange bar uitgestald. Je vraagt een bord en uitkiezen maar. Intussen houdt de barman in de gaten wat je neemt en schrijft dat op. Kleine broodjes met gedroogde ham van het Ibericovarken zijn populair en allerhande vissoorten op stokbrood. Als je wil kan je zoveel pakken als je op kunt. Drie of vier stuks is veelal genoeg.

Het is heel sfeervol om op die manier je honger te stillen. We hebben dat dan ook s-middags en s- avonds gedaan.

Natuurlijk moest er ook een wandeling over de promenade en over het strand worden gemaakt. Aan het westelijke eind van het strand is door de beeldhouwer Eduardo Chillada een plein gemaakt met een bijna magische sfeer. Het zijn drie sculpuren van cortenstaal. Rond deze in de rotsen verankerde beelden is een plateau gebouwd van rood graniet. In het graniet zijn uitsparingen grmaakt, die via buizen boven de branding in de rotsen uitkomen. Daardoor hoor je het geluid van de branding uit deze gaten komen.