Vandaag nog een dagje naar Bordeaux. De zondag is een vrije dag (tweede pinksterdag trouwens niet voor iedereen. Is hier niet zo gangbaar) en dan is het een stuk rustiger met het verkeer. Eerst hebben we een mooi gerestaureerd kasteel bekeken op ongeveer een kilometer van onze camping. Het is een voormalig hospitaal, kerk en gastenverblijf van de bedevaartgangers naar Santiago de Compostella. De route daar naar toe en de bijbehorende nederzettingen, kerken en kloosters zijn we al heel vaak tegengekomen.
In het pand bleek een galerie/museum te zijn met een tentoonstelling van hedendaagse kunstenaars uit Bordeaux. Prachtig werk, maar fotograferen mocht niet, een website van kunstenaars was niet bekend en er waren geen flyers of visitekaartjes.
In Bordeaux was het warm. 34 graden en weinig wind. Maar alles beter dan het troosteloze regenweer.
We hebben de lunch genoten op de Place Saint Pierre in een kleine brasserie direct naast de kerk.
Terwijl we zaten te eten, zag ik iets dat me zeer ontroerde. Een klein meisje van een jaar of drie fladderde wat over het plein met haar zomerjurk in haar handen op en neer bewegend als een vlinder. Uit de kerk kwam een jonge vrouw in een rolstoel die pogingen deed om over de kinderhoofdjes vooruit te komen. Dat lukte niet en ze liet het hoofd verdrietig hangen. Het meisje liep doelgericht op haar toe en sprak haar aan. Je kon zien dat de vrouw haar hoofd weer hief en breed lachtte. Daarna kwamen er nog twee vrouwen in een rolstoel naar buiten, waarvan één in een elektrische. Ook met deze vrouwen praatte ze honderd uit. Na een minuut of vijf werd het meisje door de jonge vrouw in de elektrische rolstoel op haar schoot gehesen en naar haar vader en moeder op het terras gereden. Bij het afscheid gaf de peuter de vrouw een zoen op beide wangen. De spontaniteit van het jonge kind emotioneerde me. Zonder zich daarvan bewust te zijn bracht ze iets teweeg bij de rolstoelers.
Morgen onze laatste dag in de omgeving van Bordeaux.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten